Κάθε μέρα τα τελευταία 29 χρόνια, ο Mauro Morandi ξυπνά από μια χρυσή ανατολή που φωτίζει τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Ο αινιγματικός 79χρονος ζει μόνος στο όμορφο νησάκι Budelli στο αρχιπέλαγος Maddalena της Ιταλίας. Αποκλεί αυτή τη λωρίδα γη το δικό του παραδείσου από το 1989, όταν αναχώρησε από την ηπειρωτική Ιταλία σε μια προσπάθεια να εγκαταλείψει τη σύγχρονη κοινωνία και να κάνει μια νέα αρχή.
Μετά από χρόνια ζωής στη μοναξιά του, ο ηλικιωμένος τα τελευταία χρόνια άνοιξε τη γωνιά του στον κόσμο, τραβώντας εντυπωσιακές φωτογραφίες των τοπίων και της άγριας ζωής του Budelli και προβάλλοντάς τα στο Instagram, στο Facebook και στο Twitter.
Τώρα, ο Morandi είναι έτοιμος για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες που θα έρθουν «αντιμέτωποι» με τις ομορφιές του νησιού, όπως η περίφημη αμμουδερή παραλία Budelli, La Spiaggia Rosa- πάντως η ήρεμη ζωή του παραμένει σχεδόν αμετάβλητη από τότε που αγκυροβολήθηκε στις ακτές του Budelli.
Ο Μόραντι λέει ότι η ασυνήθιστη ζωή του είναι το αποτέλεσμα μιας αντισυμβατικής ζωής. «Ήμουν πάντα ένα επαναστατικό παιδί», λέει στο CNN Travel. «Νομίζω ότι την πρώτη φορά που έφυγα από το σπίτι, ήταν στην ηλικίας των 9». Στο σχολείο δεν είχε υπομονή με τους δασκάλους, στο σπίτι ήταν απογοητευμένος με τους γονείς του. Ως ενήλικας αισθάνθηκε αποπροσανατολισμένος από την κοινωνία.
«Ήμουν πολιτικοποιημένος το '68, έπειτα έπαψα να ασχολούμαι με την πολιτική γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν έγινα για ένοπλη σύγκρουση, μισώ όπλα», λέει.
«Άρχισα να σκέφτομαι να αφήσω πίσω μου μια κοινωνία που δεν λαμβάνει υπόψη το άτομο, αλλά σκέφτεται μόνο την εξουσία και τα χρήματα».
Απογοητευμένος, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ιταλία, μαζί με μερικούς φίλους.
«Πήραμε ένα καταμαράν με προορισμό την Πολυνησία για να αναζητήσουμε ένα ερημονήσι και να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή», λέει. Αντ 'αυτού, η ομάδα βρέθηκε στις κοκκινωπές ακτές του Budelli, που βρίσκεται ανάμεσα στην Κορσική και τη Σαρδηνία.
Το εντυπωσιακό αυτό νησί έχει μια ιδιαίτερη ιστορία. Χρησιμοποιήθηκε από τους Ρωμαίους, αργότερα εμφανίστηκε στην ταινία του Michelangelo Antonioni του 1964 «Red Desert» και κατά το τελευταίο μέρος του 20ου αιώνα, το νησί είχε ένα σωρό ιδιοκτήτες.
Όταν ο Morandi έφτασε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, συνειδητοποίησε ότι είχε το τέλειο έρημο νησί μπροστά του. Και όπως το έλεγε, ο φύλακας του Budelli επρόκειτο να αποσυρθεί.
«Και έτσι πήρα τη θέση του και βρήκα εδώ την Πολυνησία μου», λέει.
Πηγή
